برسـان زود جـوانـان حـرم را عـباس            كه بیـارنـد به خـیـمـه پـسرم را عباس
دسـتـرنجِ همـۀ عـمـر مـرا کُشت عـدو            جـمع كـن روی عـبایم ثـمرم را عباس

به زمین می‌زندم، داغ جوان سنگین است            پس بگیر از دو طرف زیر پرم را عباس
تا نمی‌دیدم از این سوی به آن سوی زمین            پخـش كـردنـد تـمـام جـگـرم را عباس
زانویم تا شده اما به تو پشتم گرم است            نشـكـند كـاش بـلایـی كـمـرم را عباس
اكـبرم رفت تو هم گر بـروی از دستم            پس به كی بسپرم این اهل حرم را عباس
بـعـد آن دیـر نـبـاشـد كه بـبـیـنـد زینب            پنجه ای چنگ زده موی سرم را عباس